Vertellen of niet.
Vertellen of niet en aan wie?
Het is voor veel mensen nog steeds moeilijk om aan de familie en vrienden te vertellen dat ze ernstig ziek zijn. Vooral als ze uitbehandeld zijn en weten dat ze komen te komen te overlijden binnen een niet al te lange termijn. Niet vertellen, is dan meestal geen goed idee. Iemand kan daarentegen wel beslissen tegen wie ze het vertellen en wanneer?
Vertellen tegen de kinderen:
Kinderen hebben oortjes en die pakken veel snel op. Dit kan zijn op het moment dat een van de ouders aan de telefoon zit met een familielid of nog erger, ze horen het van een buitenstaander. Het is beter om de kinderen zelf te informeren, waarbij een groot verschil zit in ‘hoe’ en ‘wat’ je gaat vertellen. Gelukkig zijn er veel boekjes, brochures en websites die mensen op weg kunnen helpen.
Kinderen kunnen het beter van de ouders horen dan ‘via via’
Vertellen op het werk en in de vriendenkring.
Als mensen weten dat iemand ziek is dan kunnen ze ook rekening met de patiënt houden. Toch kunnen er redenen zijn om het (nog) niet te vertellen of pas als er meer duidelijkheid is. Op het werk kun je b.v. de werkgever of chef inlichten, maar nog niet je collega’s. Je kunt het aan je vrienden vertellen, maar nog niet tegen de buren. Feit is wel dat geruchten circuits snel gaan ‘heb je het al gehoord van’. Nadeel daarvan is dat de gekste verhalen de ronde kunnen gaan doen.
De patiënt als informatiebron.
Iemand kan er ook voor kiezen om de belangrijkste mensen een bericht te sturen met regelmatige updates. (een partner of oudere kinderen kunnen dit ook doen). Dan krijgen mensen het juiste verhaal. Op het internet staan voorbeelden van blogs en websites. Een voorbeeld van een website vind je op http://www.tomvanderwal.nl. Dit is de blog van de schrijver van deze cursus. Mijn ervaring is dat dit goed werkt. In 1999, en in 2017/2018 weer.
‘binnen het dorp ging al de ronde dat ik overleden was, het was komisch om te zien hoe raar de mensen keken als ze me tegen kwamen’
Wat kan het inloophuis betekenen?
Gastvrouwen kunnen vragen waar ze behulpzaam mee kunnen zijn. 1:3 mensen krijgt kanker en gelukkig genezen er ook steeds meer mensen. Het taboe op het niet ‘vertellen’ wordt daarom ook steeds minder. Enkele punten ter overweging.
- Maak een keuze uit een (e.v.t.gesloten) blog, nieuwsbrief of website; (per post kan ook).
- Vertel het in ‘Jip en Janneke’ taal.
- Houdt het zakelijk en niet dramatisch.
- Wees voorzichtig met de gevoelens van de kinderen en mensen die het ook kunnen lezen.
- Vertel wat er gaande is en welke behandeling is voorgesteld.
- Benoem de ziekte bij de naam.
- Geef regelmatig updates.
Vertellen bij een erfelijke aandoening:
Dit ligt al gelijk gecompliceerder. Hiermee maak je mogelijk ‘slapende honden wakker’ en lang niet iedereen is blij met je boodschap dat ze mogelijk erfelijk belast zijn. Surf eens naar: www.li-fraumeni.nl. Dit is ook een website van de auteur, waar ik uitleg hoe je ermee kunt omgaan. In dit geval Li-Fraumeni. Maar het gaat ook op voor andere erfelijke aandoeningen.
